Κάνες 2009: Υποψηφιότητες

Πριν μόλις λίγες μέρες ανακοινώθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ Κανών οι υποψήφιες ταινίες για τον Χρυσό Φοίνικα. Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει από 13-24 Μαΐου και νομίζω ότι είχα αρκετό καιρό να δω τόσο σπουδαίους σκηνοθέτες μαζί. Από τις υποψήφιες ταινίες (μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη λίστα εδώ) ξεχωρίζω τις ακόλουθες.

Pedro Almodovar -  Los Abrazos Rotos (trailer)
Με πρωταγωνίστρια την Penelope Cruz, ο Almodovar γυρίζει μία ερωτική ταινία στο στυλ των αμερικάνικων ταινιών των 50s. Η ταινία έχει ήδη κάνει πρεμιέρα στην Ισπανία.

Jane Campion - Bright Star (οfficial website)
Μετά το ατυχές In the Cut, η σκηνοθέτιδα επιστρέφει στις ταινίες περιόδου και διηγείται τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή John Keats και την Fanny Brawne.

Michael Haneke - Das Weisse Band
Με το Cache πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες το 1995, και δεδομένου ότι πρόεδρος της κριτικής επιτροπής φέτος είναι η Isabelle Huppert, ίσως να είναι επιτέλους η σειρά του και για τον Χρυσό Φοίνικα. Πρόκειται για μια ταινία για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα. "Οι βάναυσες τιμωρίες μαθητών σε υπαίθριο σχολείο στη βόρεια Γερμανία το 1913" είναι η σύνοψη που μας δίνει το imdb για το σενάριο της ταινίας.

Ang Lee - Taking Woodstock (trailer )
Κωμωδία αυτή τη φορά, από τον σκηνοθέτη-χαμαιλέοντα που με κάθε ταινία του φαίνεται να αλλάζει στυλ. Αυτή τη φορά η ταινία του αναφέρεται στο περίφημο φεστιβάλ.

Quentin Tarantino - Inglourious Basterds (trailer )
Με αυτόν τον επιτηδευμένα λανθασμένο τίτλο συναγωνίζεται η τελευταία ταινία του Tarantino. Όπου κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα Εβραίων αποφασίζει να εκδικηθεί βίαια τους Ναζί. Με πρωταγωνιστή τον Brad Pitt.

Lars Von Trier - Antichrist (trailer)
Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα στη σχέση του αποδρά στο εξοχικό τους στο δάσος για να αναθεωρήσει τη σχέση τους... Με τον Willem Dafoe στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Και μερικά σχόλια...

Χαίρομαι κάθε φορά να βλέπω ταινία του Almodovar -- ειδικά σε αυτή την περίπτωση οι απαιτήσεις μου είναι υψηλές, αφού αρχικές κριτικές κάνουν λόγο για ομοιότητα της τελευταίας του ταινίας με το Όλα για τη Μητέρα Μου. Δεν λέω, καλές ήταν και οι μετέπειτα ταινίες του σκηνοθέτη, απλά ένιωθα πως δεν απογειωνόντουσαν.

Για την Jane Campion. Δεν μου άρεσε (ούτε στην πλειοψηφία των κριτικών) το In the Cut. Πρόκειται για τις σημαντικότερες όμως γυναίκες στον χώρο και οι ταινίες εποχής είναι το ατού της (υπενθυμίζω τα Μαθήματα Πιάνου και το Πορτραίτο μιας Κυρίας). Υποκειμενικά τώρα, έχω και μία αδυναμία στη συγκεκριμένη σκηνοθέτιδα και το στυλιζαρισμένο κινηματογραφικό της σύμπαν.

Για τον Haneke τώρα τι να πω, κάθε ταινία του και ένα αριστούργημα (με εξαίρεση το Funny Games που δεν μπορώ να το πάρω στα σοβαρά). Ίσως ο πιο σημαντικός σκηνοθέτης στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και σίγουρα μία προσωπικότητα που θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου ως ογκόλιθος. Πολύ πιθανό αυτή τη φορά να πάρει το Χρυσό Φοίνικα αφού σχεδόν πάντα είναι στο "τσακ". Και όπως είπα είναι και το πλεονέκτημα της Huppert ως προέδρου της επιτροπής (υπενθυμίζω ότι η Ηuppert έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με Haneke αφού πρωταγωνίστησε και στη Δασκάλα του Πιάνου και στο Η Ώρα του Λύκου, έχοντας μάλιστα βραβευτεί για την ερμηνεία της στο πρώτο).

Για τον Ang Lee δεν ξέρω τι να πω. Είναι ο σκηνοθέτης που έχει κάνει τόσο διαφορετικές ταινίες μεταξύ τους (Sense and Sensibility, Hulk, Brokeback Mountain, Crouching Tiger Hidden Dragon, Lust Caution...) που πραγματικά δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις. Αποκλείεται να είναι άσχημη η νέα του ταινία (αφού οι προηγούμενες δουλειές τους ήταν πάρα πολύ καλές), απλά το θέμα με ξενίζει κάπως.. Θα δούμε...

Ο Tarantino δεν συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Είναι διασκεδαστικές οι ταινίες του (αν μπορείς να αποκαλέσεις διασκεδαστική τη βία), άλλα ως εκεί. Παραδέχομαι ωστόσο ότι ορισμένες δουλειές του περιέχουν δείγματα μιας συναισθηματικής ωρίμανσης (Pulp Fiction, Jackie Brown). Ριψοκίνδυνο το θέμα που διαλέγει, οπότε επιφυλάσσομαι. Αν και εν τέλει μάλλον θα αρέσει στο κοινό, άλλωστε ο ίδιος έχει τεράστιο fan club.

Τέλος για τον Lars von Trier, περιμένω με ανυπομονησία. Δεν μπορώ να πω ότι κάποια ταινία του με άφησε με ανοιχτό το στόμα -- μάλιστα μερικές τις βρήκα ενοχλητικές, βλ. Dancer in the Dark και Dogville (η τελευταία για το δογματικό φινάλε, κατά τα άλλα τη βρίσκω αριστουργηματική). Ωστόσο θαυμάζω την τόλμη του και περιμένω από αυτόν ένα πραγματικό αριστούργημα.

 

Αυτά τα λίγα. Σε λιγότερο από ένα μήνα θα ξέρουμε και τα αποτελέσματα. Πάντως το σίγουρο είναι ότι η χειμερινή κινηματογραφική σεζόν στην Ελλάδα θα έχει ιδιαίτερο ενδαφέρον με ταινίες τέτοιου επιπέδου.